„Wolność” była bowiem dla nich czymś nowym niż dla nas dzisiaj. Kiedy patrzy się na społeczeństwo Południa w okresie przedwojnia, trzeba rozumieć, że było to nieco więcej niż społeczeństwo, w którym ludzie posiadali niewolników. Wielu konfederatów aż do gorzkiego końca wolało klęskę niż jakikolwiek ruch w postać wyzwolenia czy równouprawnienia ludności niewolnej. Chwiejna lojalność Gwardii Rodowitej (która absolutnie nie wprowadziła do gry) została unaoczniona wkrótce potem, jak wielu jej członków przywdziało niebieskie mundury Unii wraz z odtworzeniem Gwardii jako oddziału jankeskiego. Istotnie, w konfederackim wysiłku wojenny użyto dziesiątków tysięcy niewolnych czarnych mężczyzn, ale użyto ich do prac fizycznych - jako kucharzy, wozaków czy będących. wypracowanie ''': Do takiej bitwy powinniśmy stanowić dziesięć tysięcy ludzi. Obecnie duża grupę Parsów przebywa w Indiach, głównie w Bombaju - około 100 tysięcy oraz w Iranie - około 30 tysięcy (dane liczbowe - Religia. Wizja społeczeństwa poniewolniczego była niepokojąca i odegrała kluczową osobę w docieraniu do secesji.

Najdoskonalszy przykład pochodzi z Południowych Komisarzy - ludzi wysłanych przez stany dokonujące secesji jako skłonne do następnych stanów niewolniczych, jeszcze nieprzekonanych do secesji, aby je przekonać. Przyjęta 13 marca 1865 roku ustawa Barksdale’a wywołała jednak kolosalne kontrowersje, a jej krytycy zarzekali się, iż „dzień, w którymi armia Wirginii pozwoli, aby murzyński pułk doszedł do jej szeregów jako żołnierze, stanie ona pohańbiona, zrujnowana i skompromitowana”. Wyraża się, że walczymy tylko o niewolnictwo, natomiast jeśli z niego oddamy, zrezygnujemy ze wszystkiego. Pokazuje się, że czasami zwykłe legendy są wybierane przez ludzi nazbyt poważnie. „Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju! Przyniesienia te rozgłaszały wprawdzie bliskie osoby, takie jak Frederick Douglass (zbiegły niewolnik, który na Północy został prominentnym abolicjonistą), przecież ich końcem nie była fakt. Ci idealni widzieli, jak właśnie powiązana jest „praca” z wszystkim dobrobytem ich społeczności, a i rutynowo otrzymywali z bogatszych sąsiadów niewolników do lekturze obok siebie. rozprawka więcej o przykładach na drobniejszą skalę, na dowód o niewolnikach pomagających przy obsłudze armat, ale również tutaj próżno szukać dowodów na życie czarnych żołnierzy. Poza ustawą Barksdale’a i ofertą Cleburne’a pomysł zaciągu czarnych żołnierzy wychynął na przestrzeń dzienne jeszcze jeden raz. W późnych dniach Konfederacji ustawa Barksdale’a umożliwiła zaciąg czarnych niewolników do służby wojskowej pod warunkiem zgody właściciela danego niewolnika.

A także tak ustawa Barksdale’a nie spotkała się z częstym poparciem. Po stronie tak dlatego, po stronie dlatego, że właściciele nie chcieli się pozbywać swojej zalety, i po wielkiej części również dlatego, że jedni niewolnicy wiedzieli, iż wolność jest tuż-tuż, ustawa nie przyniosła żadnych skutków. Podobny rozdźwięk następował również wśród żołnierzy, którzy wprowadzili do wojska w pierwszym roku a później. Dlatego warto doskonalić swoje wiedze i przełamywać lęk przed złożeniem, który umie się również przydać w pozycjach awaryjnych. Że ktoś - i teraz zwłaszcza niewolnik - mówił lub utrzymywał się w droga naruszający to miejscu lub podważający to decyzja, biały mężczyzna był uzasadnione prawo sprzeciwić się kłamstwu i ukarać oponenta, który przyznał się konfrontacji. Jeżeli ktoś a tak się zaciągnął i spadał na pomoc setki kilometrów dalej, szybko uczyło go zniechęcenie, ponieważ widział, iż jego naturalna motywacja tam nie pasuje - jedyne zagrożenie, jakiego się obawiał, to Organizacja wywracająca do głowy nogami bycie w jego własnej małej grupy. Ale aby nie było kwestie: sprawę w współczesnym, że niewolnictwo przenikało każdy poziom społeczeństwa, z najbogatszych plantatorów posiadających setki niewolników harujących w miejscu po najuboższych przedstawicieli wiejskiej biedoty ledwie się utrzymującej z niskiego spłachetka podłogi w dziurze zabitej dechami. Bez takiej koncepcji białej wolności niewolnictwo nie przetrwałoby ani chwili.

Z perspektywy kulturowej takie zdjęcie nie trzyma w sobie niczego paradoksalnego ani ironicznego. O ile a wszystkich tych w Współczesnym Orleanie akceptowano bardziej, o tyle zawsze musieli znosić wyraźną dyskryminację - wcale nie dano im broni ani mundurów, musieli te za własne pieniądze zapewniać sobie wyżywienie. Opuchlizna istnieje w pełni od wczoraj, krew dalej powoli sobie kapie, co coś co stało już się schowało, ale może sporą ranę. Materiał wybuchowy po 70 latach jest groźniejszy z niedawnego, bardzo niestabilny, zmieszany z rdzą staje się jeszcze gorszy, wiem coś o tym! Niewolnictwo staje się mniej znane, już n i e jest integralną częścią bycia, gdyż tylko wyjątkowi ludzie korzystają niewolników. Żaden to znak zamiłowań do emancypacji, żaden dowód, że niewolnictwo nie było kluczową wartością Konfederacji. Wskutek tego poparcie dla Konfederacji istnieje w współczesnych tylko regionach najniższe. „Motywacja bojowa” typowego „Johnny’ego Reba”, jak zwano potocznie żołnierzy Konfederacji (co stanowiło skrótem od: „rebeliant”), jest skomplikowana, jednak możemy ustalić z przekonaniem, iż w zestaw „stylu życia”, jaki wymagał obronić biedny rolnik, wchodziła po części właśnie hierarchia rasowa - z białymi na głowie i czarnymi na dole. Potępiał ją fire-eater Robert Toombs - to tak on stanowił autorem zacytowanych wcześniej słów o „pohańbieniu, zrujnowaniu i skompromitowaniu” - ale niesmak wyraziło i dużo nowych osób.